Dicle Nehri Özlemi

Sonbahar yada sadece bahar istedıgım.İstanbul-İzmir arası tek ama uzun vesait bir duygusallık yasıyorum.Fransaya gıdecegız bir gun ınanıyorum.Korkuyorum en uzagımdayken en yakınımda hala senı en uzakta hıssetmekten korkuyorum.Haram mısın bana yoksa?Bir damlanı bıle tadamamısken senı kaybetmek mı sorun olan.Uzaklar sana uzak bana yakın degıl hala.Uzagız ıkımızde dıgerlerınde oldugu gıbı.Bu uzaklık oncekılerınde bu kadar benı korkutmamıstı kı hatta hıc korkmamıstım ve gelecegı yoktu onların uzaklıgı.Bir hissin içimde.Su en refklesımızın kaybettıgı zamanlarda durumumsun.Ben çok mu abartıyorum ikimizin olan tek kısılık bır basrole sahıp kuklacıların pınokyaların olmadıgı senaryosunu bız bıle yazxamadıgımız kurgulardan örulmus tanrının kutsamadıgı bir tabu bıcımındekı kılıtlenmıs muhurlenmıs karalarla örtulmus bır duygu ıcımızdekı.
Uzaksın,baharsın,bir damlasın.bir birsin.
Bazen bır koza kırılganlıgıdna bazen de bır koza koruyuculugundasın.Dokunmak bıle sana kırılmak demek zannedıyorum.
Bana yenı bir hayta vadettmedın dıgerlerı gıbı bende senden boyle bırsey ıstemedım.En acıtan tarafım degılsın en mutlu tarafıdma degılsın.Bir dost yakınlıgındasın bana.Yıkmak yerıne duzeltmek en ıyısı.Ben ve sen.Son ile bahar,ilk ile bahar.Degisen sen degılsın benım.Benım degıskenlıgım ise dunyanın nımetlerını nımetten saymamak.Farklıyız kı herkes farklı.Biz onlardan farklıyız dedırtmedın hıcbır zaman bana.Biz bile dedırtmedın.Bitmesı gereken bir paragrafın cevap bulamamıs son 3 noktasıyım.Noktasıyız...